POMOC FRANKOWICZOM POZNAŃ

Stosowanie umownych klauzul przeliczeniowych do przeliczeń indeksacyjnych (denominacyjnych) odnoszonych do kursów waluty obcej, ustalanych jednostronnie i arbitralnie przez bank, które skutkują określaniem (ustalaniem) przez bank wysokości kredytu, zobowiązań,

Wpływanie przez banki w związku z zastosowaniem klauzul przeliczeniowych (o których mowa w pkt. 1) na ustalenie oprocentowania kredytu
w oparciu o te same nieobiektywne i arbitralne kryteria,

Niepodawanie faktycznych kosztów kredytu.
Przykład: Banki nie podają zasad ustalania i wysokości spreadów (marży na nierzeczywistej wymianie walutowej).
Przyjmują je jednostronnie i arbitralnie oraz dowolnie w oparciu o nieznane przesłanki, jedynie dla własnych celów przeliczeniowych,

Niewskazanie przyczyny stosowania różnych rodzajów kursów walut (kursu sprzedaży) do wypłaty kredytu, kursu kupna do spłat, mnożenia kosztów spreadowych. Zastosowanie spreadów nie uwzględniało, że kurs danej waluty w tabeli kursowej banku już zawierał
w sobie wynagrodzenie (marżę) banku,

Niewykonanie obowiązku informacyjnego, brak wyjaśnienia rzeczywistego charakteru kredytu denominowanego (indeksowanego)
i skali ryzyka walutowego ujętego w tej konstrukcji,

Brak wyjaśnienia dlaczego kredyt indeksowany (denominowany) mógł być udzielany w wyższej wysokości niż adekwatny kredyt złotowy,

Brak porównania korzyści i ryzyk pomiędzy kredytem w konstrukcji denominowanej (indeksowanej) a kredytem złotowym,

Obowiązek poniesienia kosztów UNWW (ubezpieczenia niskiego wkładu własnego) w sytuacji gdy kredytobiorca nie był stroną takiej umowy, nie był także zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenie, a ubezpieczenie obejmowało ryzyko banku,

Obowiązek zapłaty ubezpieczenia pomostowego z tymi samymi argumentami co w pkt. 9).

Stosownie do wymogów prawa krajowego oraz dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków
w umowach konsumenckich i zmieniającej dyrektywy (UE) 2019/2161, sąd krajowy, po stwierdzeniu nieuczciwego charakteru niektórych warunków umowy kredytu indeksowanego (denominowanego) do waluty obcej i oprocentowanego według stopy procentowej bezpośrednio powiązanej ze stopą międzybankową danej waluty może przyjąć, że zgodnie z prawem krajowym umowa nie może nadal obowiązywać, ponieważ ich usunięcie spowodowałoby zmianę charakteru głównego przedmiotu umowy.
Reguły te znajdują odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), jak i w orzecznictwie krajowym,
z tym że nie oznacza to pełnego ujednoliconego stanowiska sądów i trybunału w ww. kwestiach.

1. Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich zawiera postanowienia mające na celu ochronę konsumentów w UE przed nieuczciwymi warunkami w standardowych umowach dotyczących zakupu towarów i usług
i zmieniającej
2. Dyrektywa (UE) 2019/2161 – celem dyrektywy jest unowocześnienie unijnego prawa ochrony konsumentów oraz poprawa egzekwowania tego prawa.